Het gaat hierbij om mensen die bijzondere ervaringen hebben beleefd, die voor hen moeilijk in te passen zijn in het leven dat zij tot nu toe geleefd hebben. Het kan hierbij gaan om religieuze of spirituele ervaringen, maar ook om ervaringen met het zogenaamde paranormale of occulte. Ook mensen die andersoortige bijzondere ervaringen hebben beleefd, kunnen een beroep doen op de hulp van de praktijk.

De praktijk gaat uit van een bio-psycho-sociaal-spiritueel mensmodel dat past binnen de transpersoonlijke psychologie.

De transpersoonlijke psychologie is een stroming binnen de psychologie die de mystieke en spirituele ervaringen van mensen en de transcendente aspecten daarvan tracht te onderzoeken. Zij gaat ervan uit dat deze ervaringen op natuurlijke wijze te verklaren en daardoor ook wetenschappelijk te onderzoeken zijn. Voortbordurend op het werk van onder anderen William James, Carl Gustav Jung en Roberto Assagioli werd zij omstreeks 1970 door Abraham Maslow, Stanislav Grof and Anthony Sutich als een uitbreiding van de humanistische psychologie als “vierde” stroming (naast de psychoanalytische, behavioristische en humanistische varianten) in de psychologie gelanceerd.

Waar de humanistische psychologie zich al expliciet concentreerde op psychische en geestelijke gezondheid, helingsprocessen en menselijke mogelijkheden in het algemeen (in plaats van op pathologie en pathologische processen), tracht de transpersoonlijke psychologie uitdrukkelijk ook het religieuze en de meer transcendente aspecten van het menselijk bestaan te omvatten.

Belangrijke transpersoonlijke psychologen zijn Stanislav Grof, Ken Wilber en Michael Washburn. Een aanverwante benadering van cultureel-politieke ontwikkelingsprocessen en collectieve vormen van menselijk bewustzijn is het door de Amerikaanse managementconsultants Don Beck en Chris Cowan ontwikkelde systeem van Spiral Dynamics.